Çağla Atış

Ne Leyla olur benden ne Mecnun
Bir ben olurum bir de benden öte bir ben.
Saklamam artık sözlerimi,
Çarpa çarpa yürür ayaklarım kutsal mabetlerde.
Solmuşsa güller, evler, denizler ve dağlar,
Gitmekse çare vakitsiz olandan,
Gidilmeli öyleyse çözüp bağları bir dakika bile durmadan.
Bil ki:
Kan taneleri yağıyor bu kez gökten.
Senkuşağı çıkınca ardından,
Araladım ben de penceremi,
Usulca gir ve karış diye bu defa toprağıma.
Bak, kırdım işte kelepçeleri!
Koparıp attım bağrından kudretin salkım saçağını.
Bil ki:
Kısacık saçlarıma gömüyorum tüm gizleri.
“Uzat!” derdiniz bana şu şiirlerimi.
Uzatmayacağım saçımı da sözümü de şiirimi de!
Zira hayat kısaysa buna lüzum var mı ki?