Alperen Kalıp

Taşımak, herkes gibi bir kalbi,
Ağır gelmeli elbet.
Gözler gözlere bakarken,
Parlamalı bütün yalanlarıyla birlikte.
Ağır gelmeli elbet,
Herkes gibi, taşımak o kalbi.
Suçlayalım suçlayabildiklerimizi,
Görmeden, duymadan hatta bilmeden…
Dileyelim mi özürlerimizi,
Bir hançer gibi soluk soluğa beklerken,
Yaralanacakları yaralamak için…
Hakikatten başkaları mıdır cehennem?
Yoksa sorular mıdır, cehenneme vardıracak olan?
Bir başkadır zaten hep acı acıtan,
Unutmak ne mümkün, ne yarayı ne de yaralayanı,
Peyderpey unutulacak olan bütün bunları.
Bir Dünya varmış, dönüp duran.
Arkasında ne bir toz ne de bir duman bırakan.
Unutulacak öylesine her şey;
Yeni doğmuş şu kelebek,
Kanadı kırılmış şu kuş,
Deri döken şu yılan,
Hani şu ıslatıp hasta eden yağmur var ya,
Yürümeyi dün öğrenmiş şu çocuk bile
Ve gün gelecek,
Yaralanmayı unutamamış şu hatırlayan da unutulacak.