Çağla Atış

Vedaların ufukları bilinmez.
Surete güneşin ürkek ışığı vuruyor.
Eskiden başlangıcı beklerken
Şimdilerde karmaşık cümlenin sonundaki noktayım.
Sahi!
Galibi kim bu harbin?
Bitmeyen bir döngü içerisindeyim,
Sürükleniyor ruhumun sızısı.
Her bir rastlayışta da binbir yürek sancısı…
Sahi!
Katili kim bu kalbin?
Ürkek bakışlar ardında saklı gönül,
Ama bir o kadar da bir direniş selamı gibi asil ve vakur.
Bilmelisin!
Bilmeliyiz!
Herkes bilmeli!
Soğuk bir yalnızlığın kollarından sarkan gecelere vaadim var.
Bu defa beşiğimde ağlamaya değil,
Gülmeye ant içmiş göz bebeklerim var!
Sahi!
Kalemimden dökülenler midir zaferim?
Ellerimde bir titreme
Ama bu kez korkudan değil,
Doğum sancısı gibi
Bir yeniden varoluşun eşiğinde bekliyorum.
Küllerle süslenmiş bir geçmişi geride bırakıp
Yerine güller dikiyorum.
Sahi!
Son gelişi midir vaktin?
Göz bebeklerimde hala gülüşlerin yankısı
Ve vaatlerim hala yıldızlı gecelere.
Bu gece bir kez daha yemin ediyorum
Karanlık benimle dans ederken
Işık olmayı öğrenecek!