Gülsüm Kocapınar

Yüzyıllardır sürüyor bu serzeniş
Yüzün yıllardır yüzümde 
Sen şarap gibi demlenmiş
Ben üzüm gibi halâ ham ve taze

Aynada kendimi görüyorum sanırdım
Meğer görünen senmiş
Şaraba yıllardır methiyeler düzülmüş
Oysa anladım ki marifet onda değil üzümdeymiş

Böylece anladım hayatı
Sen kapatınca kapını ve söküp atınca dayatılanları
Yaşlanmak değil yaş almakmış mesele
Ve buymuş hayatın anlamı

Dengeden ibaretmiş aşk
Bir kez şaştı mı ölçü
Otururmuş diğerinin yüreğine
Alevden bir taş
 
Dostluk Eylül Akşamıymış
Serin ama üşütmeyen 
Bir çayın sıcağında 
Hayatı başlatan yeniden

Ve insan mutsuzluklarını biriktirirmiş
Mutluluksa gelip onları tüketirmiş 
Öfke hepsini büyütür
Hüzün ise her şeyi gözünde küçültürmüş insanın

Ve dostlar yaşamak
Siyah bir kağıda kederleri kurşun kalemle,
Sevinçleri beyazla yazmakmış
Öbür türlüsü helâk, öbür türlüsü
Adres bilmeyen bir kurşun kalbe…