Şair Şerafettin Kaya

Üstümüzü sessizlikle örtelim. Bu benim ilkbaharım. Sen son aşksın, geliyor musun?

Sonsuzluğun yorulup bittiği yer, o yerde tek başınaydım. Sen yanıma geldin sonsuzluğun bittiği yerde. Oturup dinlenirken sen çıkıp geldin vardığım yere. Hey boşluğa tay gibi süzülerek bakan şizofren gözlerim! Terimi soğutmak için usul usul dolaştığım yüzler, aklına avuçlarına upuzun yatırıp bakan birinin gölgesinde çömeldim güneşe…

Nerenden vurdular seni yalnızlığım? Nerede unuttular seni? Ben ki, seni ağlayarak ruhuma örüp boynuma asmışım. Sen aklıma gelince karınca belli hüznümün ağlayan yüzü, aydınlığa veda eden orman korusuyla buluştu. Kuşların şarkılarıyla son damlasına ıslandım, yağmurunda uyudum. Bahar geliyor. Bu saatten sonra baharı hiç kimse durduramaz. Yaz da gelir gölgelenmek için o da gelir.

Sonsuz aşk! Son aşkın vardığı yerdeyim. Kendimden sıyrılıp baharın göbeğine asılmış güneşin renkleriyle öksürüp duran bu adamı sev. Buralarda bir yerde aklıma gelmeyen bir unutkanlık olarak dur. Kendini biraz daha bana doğru bırakan sen, biraz daha bana doğru çeksen gözlerini. Ayağından, dizlerine kadar bütün bükülen ve kırılan yerlerime bırakarak kendini dursan. Kalbimin en zayıf yerine yaz güneşi gibi uzanıp uyusan. Daha var, mevsim hala nasılsa bahar! Hey aklımdan çıkmayan sonsuz aşk! Son aşk.

Ben, hiç kimse olmasa bile bu olduğum yerde hayal kuracağım, ovada tek başına düşünen bir ağacın dalında. Emrin olur be hey güzelim! Sonsuz aşkın bittiği yerde beni bırakıp gidebilirsin. Ey baharım, gidebilirsin! Gidebilirsin. En düşünceli intiharı bir hüznü bırakarak gidebilirsin.  Ey son aşk!  Kalbimde gözlerim var, gözlerimde kalbim. Bunu sen gidersen avuçlarıma ekeceğim yeniden yeşermek için…

Sonsuz aşk! Suskun bir adam ya da ben. Avuç arası bir boşluktan incecik akıyorum oradan. Tutunacağı yere düşüyor her damlam.

Nasıl yeşerir tırnak aralarına kaçmış kirli hayatın tohumları? Delirdiğimi sanıyorlar, sanki öyleyim. Bir yere hiç durmadan saatlerce bakabilmek kolay mı? Aklımı yitirip boşluğa bırakıp kendime uçtuğumu kim bilebilir? Sonsuz aşk, seni yaşamadım. Belki arıyorum, farkında değilim. Her yanımda ince hüzünler. Aptalca bir cümle kurduğumu sandınız benim! Her yanım, ruhumun ve hayallerimin görünen yerleridir.