Aycan Çakmak

Hissediyorum.
Hissediyorum sanki bir şey var, 
Biliyorum.
Yaklaşan bir şey,
Bir nefes var, bir göz sanki.
Uzansa, sırtıma dokunabilecek;
Uzansa sanki omzumun üzerinde...
Ama bir şey var, biliyorum.
Biliyorum sanki
Karşımda oturan, sanki satırlarımı okuyan.
Yaslansam geriye tutacak gibi sanki.
Düşsem yakalayacak gibi.
Kaburgalarımın arasında çırpınan bir şeyi tutup 
Sökecek gibi.
Vaktini bekliyor, sanki dakikaları vuran bir saat gibi.
Belki fazladan bir nabız,
Fazladan bir ses, fazladan bir nefes
Bir düşünce belki aklımı kurcalayan 
Ya da bir zehir belki damarlarımda kaynayan.

Tam karşısındayım hayatın.
Ölümle yaşıyorum hatta.
Bir yanımda günahlarım serilirken yoluma
Bir yanımda yalanlardan yapılma dalgalar çarpıyor
Suskunluğun bordasına.

Artık görmüyor gözlerim boşluğa dalmışken.
Konuşmuyorum da fazladan.
Ama bir şey var, hissediyorum.
Konuşmadan anlaştığım,
Görmeden bildiğim,
Bilen biri beni benden.
Dinleyen belki anlayan hatta.

Bir şey var, evet, hissediyorum.
Göğsümün tam ortasında, saçlarımın arasında
Omuzlarımı tutup geri çeken
Gözlerime bakan biri var.
Biri var, evet sırtımı sıvazlayan
Ama bir şey daha var, hissediyorum.
Benden öte,
Ruhtan ziyade,
Beynimin derininde.