Alperen Kalıp

‘’Çiçek yetişmeyen tek kıta, Antarktika’ya.’’

Güneşe yürüyorum.
Altından yapılmış her tel sicim.
Bastıkça üstüne, 
Gelecek elbette bir korku.
İrkilmeyle birlikte,
Düşmek.
Kurmak, köprülerden yaşanacak bir ülke.
Ruhsuzca yaşayacaklar, yaşayamayanların üstünde.
Anlamamakta ısrarkeş,
Yaşarken de gudubet!
Taştan topraktan hallice,
Nereden bilecekler,
Çiçeklerin büyürken acı çektiğini.
Nasıl duyacaklar,
Yaşamak istiyoruz!..
Dediklerini.