Abdullah Emre Aladağ

I.

Kalem çoktandır unuttu kâğıdı
Bir buselik makamı kadar
Konamadı üstüne
Geceler oyuldu, rüyalar bölük pörçük
Her kabusla kapandı kapılar yüzüne
Isırgan tavırlı ve çapraşık suratlar
Bir tetik sesine sevdalı adımlar
Arşınlıyor sinesini şiirin

II.

Geceleri dolduruyor
Ellerinde olmayan yaralarla
Çünkü yüreğinde bin kılıcın gürültüsü var
Saçlarında, haram lokmaların kırıntısı
Gölgeler geçiyor şakağının ortasından
Sıcak dudakları geziyor
Aşüfte bir namlunun
Bu bir tatbikat değil
Siz yine de hazır olun…

III. 

Kalem kâğıdı öptü
Kurşun değdi sonunda
Sıradan bir yaşama.