Merve Senem Tolga

Ben bir köpek balığıyım.
Durursam ölürüm.
Bazı türler gibi… Yaşamak için yüzmek zorundayım.
Suyun akışı, içime hava taşır. Hareket, hayatta kalmamın tek yoludur.

Ama benim derdim sadece bedenle ilgili değil.
Durduğumda, içimde biriken her şey yüzeye çıkar.
Sessizlik ağırlaşır, düşünceler bulanır, kendimden koparım.
Ve içimde yok olurum.

Bu yüzden durmam.
Kaçmak değil bu.
Sadece kaybolmamak için yüzüyorum.
Her hareket, kendime bir anlam yaratma çabası gibi.

Anlaşılmak istiyorum.
Birinin gözümün içine bakıp, “Seni anlıyorum,” demesini.
Ama kimse duymuyor.

Ve ben duramıyorum.
Ve ben hep daha derine iniyorum.

Yoruldum.
Ama duramam.
Çünkü durmak, dağılıp gitmek, yok olmak demek.
Henüz kendimi anlatamadım.

Durmadan anlatmaya çalışıyorum hep.

Durabilsem, Soracağım

‘’Anlaşıldım mı?’’
Belki bir gün…
Biri beni görür.

Belki o gün biri anlar….
Ve ben ilk kez, ilk olduğum hâlimle var olurum.

Ama o güne kadar yüzmeye devam edeceğim.
Çünkü ben bir köpek balığıyım.
Var olmak, anlamı yüzerken aramak demek.

Durursam…
Sorumun cevabına belki ,
Dağılırım.