Aybüke Taştan

Karanlıklar kuşatıyor aciz ruhumu. 
Kimim kimsem yokmuş gibi savruğum.
Ve korkuyorum sokağın çıkmazından,
Korkuyorum biten yokuştan.

Yalnızlıklar ordusunda konuşulmuyor sessiz dilim.
Ve anmıyorum artık kendi adımı.
Korkudan buz kesmiş ellerim
Sana açılıyor artık çaresizim.

Korkularımdan ördüğüm duvarlarımdan da yoruldum.
Ne istiyordum ki ne buldum?
Yaşamak denilen çeyiz sandığına konuldum.
Süslendim püslendim de sorgusuz gelin oldum.

Korkuyorum yokuşu tırmanmaktan,
Ve korkuyorum yokuş aşağı düşmekten.
Yaşamaktan korkuyorum, ağır ağır süzülen yaşlarımdan.
Korkuyorum ölümden, kendimden ve görememekten.