İzzettin Maden

– . – – / – . – – / – . – – / – . –
(Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilün)

Zıll-ı hicrân düştü cânâna, harâbım şimdi ben,
Bir vefâsız yâre kandım, inkisâbım şimdi ben.

Rûzgâr-ı aşkınla yandım, n’eyledi sâzım, sözüm?
Aşkı zindan eyleyen bir inkılâbım şimdi ben.

Sînem üzre sîr-i mâzi, feryâd ile doldu hep,
Girdâb-ı hıyânetinle sûz-hâbım şimdi ben.

Ey felek, sâdık olaydın, terk ederdin bî-vefâ,
Hem gam u mihnetle dolmuş, hem azâbım şimdi ben.

Bâğda gül gülmese âh ile, ne gamdır ey dilîr,
Senden artık sîne-süz bir şâbâbım şimdi ben.