Tam da o gün güneş dokundu tene
Tenden ruha doğru eridi kar
Öyle bir şey ki şu bahar,
Unutuverdi bir gün eşinde zemheriyi.
Gördü ya dalda bir iki tomurcuk
Uzattı hemen sarmaşık saçlarını betonlara,
Sakladı çirkinliğini duvarların bir gün batımı gibi.
Yetmedi,
Sözlere de bulutlar yağdırdı.
Umut ekti yine emek tarlasına.
Kalem de kırıldı
Ama kırığından iki kalem oldu bu defa!
İlk kez kabullendi güz yapraklarının gideceğini
Güz yaprakları gitti diye
Ayaza vurdurmadı gül gözlerini.
Vuslat
Aşkı iki geçe doğdu
Adını bahar koydular kavuşmanın.

Çağla Atış