Ayşegül Erciyas

Sallantıdayım
Yaşamakta şehirlerarası bir vapurda
Nefes, damlalar, dalgalar ve köpükler
Ve kimler gitmişti düşünmekte
Dostlar, aşklar, anılar ve soluşlar
Tam ortasında duruyorum hengâmenin
Ne cezbediyor beni?
Mavi mi yine, gökyüzü ve deniz
Bir ışık çarparsa gözlerime, ulaşırım derinlerine
Bir yalvarış var bu dehlizde, bir ölüm, bir çığlık
Montaigne diyor ki kutsaldır son ölüm
“Son ölüm, daha acısız ve eksik olacaktır.”
Ben değil, konuşuyor bir Fransız.

Sallantıdayım
K(av)onuşmak istiyorum kendime
Bir şişe ıslık topluyorum içimin kenarlarından
Telafisi yok bazı varoluşların
Kandırma sabahı uykuların değil yarım
Hiçlik farklıdır azlık bambaşka
İçin geçtiyse daha kötüsüyle mücadele edeceksin
Farkında ol ve bakma ufuk çizgisine
Hiçbir şey yolunda değilse çıkmaz sokakta dinlen
Koşturma kimsenin canlı olmadığı bir kalabalıkta

Sallantıdayım
Ne görüyorum yıldızları ne bulutlar kendini beğenmiş bugün
Bugün
Yanımda bir dost
Ötesi kupkuru kıyamet.
Birçok şiir gibi.