Ezgi Eylem Kıyık

Şiirlerim kıyafetsiz kaldı
Sonbaharda ağaçlar gibi
Çırılçıplak, kaygılı
Giydirecek mecalim kalmadı onları
Sulayacak, yeşertecek, büyütecek
Yeşildim, kahverengileştim dünyaya
Kabuk bağladım ben de
Bir yaş daha aldım her kabuğumda.
Şiirlerim bensiz kaldı
Ben, sensiz kaldım.
Kabuğumla yolum var şimdi
Köklerime kadar.