Erkin Tolga Sayılkan

Sormayın gözlerimden akan kırmızı yaşı,
Ten rengim neden yer yer mora çalıyor?
Ağzımdan çıkan her sözcük neden hep bir acının ifadesi,
Hep bir imdat çağrısı?
Duyuyor musunuz sesimi ellerinizle kapattığınız kulaklarınızla
Parmaklıklar ardından.
Dökülen dişlerimin ardından çıkan her ses,
Bir acının feryadı.
Yüzümde sadece yılların izleri değil 
Her darbede silinen hayat belirtisi.
Boğazımdaki yumru 
Kalbimdeki hüznün ağırlığı değil.
Bir zamanlar sevgiyle sarılan
Adamın pençeleri
Dünyam yavaş yavaş kararırken 
Görünmüyorum artık, göremiyorum.
Bir gölge gibi, her darbede
Biraz daha kayboluyorum.
Adım artık üzerime örtülen gazetenin üçüncü sayfasında
Kısa bir haber ile iki noktalı harf kadar
Hatırlarda yerim var.
Kayıp ve unutulmuş bir adım
Ama ben hep vardım,
Hep oradaydım,
Bir hayatın sessiz feryadıydım.