Ayşegül Erciyas

Yaklaşan mısraların tadı kaldı damağımda
Ayçiçek tarlalarında boylu boyunca uzanan
Taneleri birbirine yapışmış mısırlardan
Süzüldü güneşin batışına yakın yıldız tozları
Biz değil miydik savaşlarda birbirine tutunan
Yorgun ve bezgin iki süvari
Utandı yüzüne kara çalmış üzgün ve deli
Bakımsız toprakların içinden el sallayan
Virane bir köy eviydi kalplerimiz
Sevgisizlikten sıyrılmış ve çatlamış
Duvarlar bulunurdu kahvehanelerde
Bütün dişleri sararmış bu merhamet esamesi
Kala kala çocuklara kalmış
Kıpırdansın dursun kaplumbağalar
Nice ki evleri yanmış
Kimin umuru bu, yolda kalmış?
Seyreyleyelim arka dağları
Saçlarımızın arasında iki tutam göz varmış
Onlar da bizimle birlikte tutuşmuş ve
Kararmış geride kalan satırlar birdenbire.
Şiirimin sonuna süpürgeyle geldik
Temizlenen sonlu gökyüzü oldu
Atlarımız bataklıkta kayboldu
Biz devam ettik gürbüz kuşlarla
Yârin boynundan kalan
Amber oldu bize yoldaş
Unutulmuş, kanatların kadranında iki soluk...