Senem Beril Başoğlu

bıktım usandım tüm her şeyden.
her şey bir yük gibi gelmeye başladı. 
bir kabuğa sıkışmış hissetmeye başladım.
içimdeki ses isyan ettikçe çatladım.
o çatlaklardan taşmaya başladım.
vücudum, her bir zerrem kurtulmaya çalıştıkça kanadı. 
kendimi ancak bir boşlukta bulunca açık yaralarım kabuk bağlar oldu.
iyileşmem için o boşlukta ışığı bulmam lazımdı.
ışık,
kendim,benliğim,içimdeki ses
ona ulaşmam lazımdı.
bana kırgın benden çok uzaktı;
biliyorum,
eninde sonunda dönecekti bana benliğim
ve o bana döndüğünde
bir damla suyun çöle verdiği can gibi can verecekti bana.
kendimi doğurmam için sancıyı başlatacak 
kavuşacaktım usulca kabuğumda benliğime.