Ekrem Müftüoğlu

uyan da yıka yüzünü alevin dinsin be afitap!
kendini de beni de yakar her alazlandıkça karanlığın
öfkemiz ortaktır zira senin bilmediğin bir hare bu
öldürmek nasip olsa öldürürsün ruhun için ayırmadığın zamanı

unuttun afitap! uyan ne olur, ellerim kanlar içinde
sıcaklığın yakar bedenleri kül olur uçuşur zerreleri
unuttun afitap! çöllerden ibaret değil pervanen
kutuplarda üç bin ceset çıktı sadece bu gece - hipertermiden

sana şarttır bundan böyle ruhumu okumak zerre zerre
bir afitap ki ışıltısı ruhumun zerrelerinde hükümdar
bilmem belki sen de bir ırak buldun da işgal ettin
yoksa amerikanın adı anılmaz büyük iskenderi misin

unuttun afitap! uyan ne olur, ellerim kanlar içinde
muhtaç değilsin sen dünyanın anlamsız yakıtlarına
unuttun afitap! kutuplardan ibaret değil pervanen
ekvatorda beş bin ceset çıktı sadece bu gece - hipotermiden

ruhun duyar ruhumun ızdırap dolu haykırışlarını
cahillikle dolu sözümde mi ararsın bu onmaz hastalığı
zamanla yarışmak için harcadığın bu göz dolduran çabaya öfkem
öldürmek nasip olsa öldürürüm ruhun için ayırmadığın zamanı

unuttun afitap! uyan ne olur, ellerim kanlar içinde
sevda derdiyle paramparça etmiş sevenler kendini
unuttun afitap! sözlerden ibaret değil pervanen
yürekte on bin ceset çıktı sadece bu an - sensizlikten