Ayşegül Erciyas

İçi boş insanlar olduğu gibi
İçi boş tarihler de varmış
Tarih sadece sayılardan ibaretmiş
Anlam yüklenmemeliymiş
Böyle hissettim ben kapana kısılmış
Dört duvar arasında parmak uçlarıma bakarken
Bugünü de atıp alışveriş poşetime
Her şeyi bir çırpıda silip
Söylenmemiş birikmiş
Yan yana gelmiş tüm harfleri tıkıştırarak cebime
Bakmadan ardıma kıyıma köşeme
Tek sıra halinde gidenlere katılmalıymışım
Parelenmiş yüreğime bir damla
Gözyaşı akıtmalı
İçime sindirip tüm yaşadıklarımı
Kendimi kargoya vermeliymişim
Son gördüğüm kişi postacı olmalıymış
Tüm yaşadıklarının yalan olduğunu
Daha doğarken fark etmeliymiş
İnsan.
Yıllara sığdıramadıklarını
Bir bavula sığdırabilmenin sancısını
Kan ter içinde uyandığı kabuslara
Bir solukta ettiği sitemlere
Köhnemiş tren duraklarında sonu olmayan yolculuklara
Gizlemeliymiş.
"Yarayla alay eder yaralanmamış olan"
Bir Shakespeare sonesinde varlığı unutulan
Hissettiklerimiz
Juliet'in eldiveniymiş
Gece susturuyorsa tüm eşref-i mahlukatı
Kusuyorsa doğa tüm çıplaklığıyla gözyaşını, kanı
Bir kadının ömür boyu doğurduğu
Yangın olmak varmış.
Çağırıyor işte bak yine geçmiş
Haydi, at sırtına heybeni
Git gidebildiğin seneye
Lakin öğrenmeden de dönme
Kim gerçekten derviş olup muradına ermiş
Kim başaramayıp kendini ateşlere vermiş.