Senem Beril Başoğlu

seni düşünüyorum
bu amansız gecenin zifiri karanlığında
ruhumda sağanaklar yağarken
gökyüzünden cama vuran ay ışığında ateşten silüetin görünüyor
gözlerinin ateşi derimi yırtıyor tüm yakıcılığıyla ruhuma erişmek için
gözlerinin ardındaki kör karanlığın ise zihnimi yakarak ele geçiriyor
içimdesin artık
ruhum ,zihnim artık senin ateşinden ibaret
senin için yanıyor,külleniyor
dudaklarından dudaklarıma akacak olan kanınla kutsadığın ateşini bekliyor kalbim
seninle yanmak bütünleşmek için
karışsın artık ateşin ateşime 
dünyayı yakacak kadar yücelsin
ateşimiz bazen öyle kızıl ışıklar saçsın ki etrafa
ruhlarımız ormanın en kör noktasında denizin en dibinde bile bulsun birbirini
getir artık dudaklarını dudaklarıma
görmüyor musun dudaklarından uzak kaldıkça kalbimden kanlar süzülüyor
kanınla kutsa beni öp artık zaman geçmeden
karışsın kanlarımız
karanlığa gömülmeden
dünya
bizi bekliyor görmüyor musun