Abdullah Emre Aladağ

Aşk,
Bir yanıyla ürkütücü bir şeydir
Sonbahar gelir ve şehir çamura bulanır
Sararır yapraklar ve kızarır en tatlı gülüşüyle âşıklar
Birden çıkar Doğa Ana, soyunur giysisini
Tüm dişiliğiyle Kasım gelir ve o aşka gebedir
Gece kuşları dolanır şehrin sınırlarında
Kuzgunlar nağme yakar, karasevdalara
Bir polis ıslanır yağan yağmurda
Sokakta kediler vardır, sevilmekten haberdar
Öpüşler, dokunuşlar, özlemler çoğalır
Bir kadın Venüs oluverir, oluşundan aykırı
Helenistik bir büyüyle süzer erkeğini
Erkekse Apollon’dur, güneş gibi doğar geceye
Her şey bir anda oluverir
Kahkahalar, çığlıklar, fısıltılar ve damlalar…
Kan gibi akar gözyaşları ve biter her şey sonunda
Bedenler kopsa dahi 
Aşkın infilakından
Şarapnel kalır daima