Arstotay

Kemikten flütüyle çıkarttığı uğultular eşliğinde debelenmekteydi zaman. Tütsüden çıkan ağır duman bütün odayı kaplamaya başlamıştı. Zamanın ancak kemikler üzerinde debelenebilmesi belki de en gerçekçi sanrıydı. Her şeyi başlatan zaman, en başından beri varlığın kemikleri üzerinde gidip geliyordu. Şimdi olduğu gibi böyle de devam edecekti. Zaman ilerlemiyor sadece kemikler değişiyor.. Zamanın üstünde debelendiği kemiklerden oluşan bir yığıntı. Kemiklerden oluşan dağ şeklinde bir varlık, boşlukta kendi çevresinde dönüp duran kemikten bir dağ. Koskoca boşlukta sürekli devinimde olan bir varoluş ve üstünde onu çiğneyen zaman. Yığıntıyı oluşturan kemiklerin hepsinin birer yaşamı olmuş olması. Sevdikleri, acıları, çektikleri eninde sonunda varacağı yer o yığıntı. Devinen, debelenen zamanın altında edersiz bir yığın.