Ardakan Coşkun

Karanlığa büründüğünde gökyüzü, 
Aklımı başımdan alan gerçeklik 
Hiç umursamadan ve fark etmeden 
Nefes almam için bir neden veriyor bana. 
Karamsarlıktan ölümün yolunu gözleyen, 
Anlamsızlığın doğurduğu çaresizlikle 
Daha dibi görmeden hayatla boğuşup duran 
Benim gibi aciz ve değersiz bir varlığa 
Sırf görüntüsüyle her şeyi anlatıyor. 

Yıldızlar tepemde parlarken benden bihaber, 
Sevmek, diyorum kendi kendime her gece. 
Sevmektir her şeyi çekilebilir kılan. 
İşte bu da benim tek inancımdır.